Raiden Ei (jap. 雷電影 "Cień grzmotu i błyskawicy"), znana również jako Beelzebul (imię Archonta), Bogini Wieczności i obecna Archont Electro przewodząca Inazumą. Członkini Siedmiu.
Jej bliźniacza siostra Makoto zginęła 500 lat temu podczas Kataklizmu. Ei objęła po jej śmierci szogunat i sprawowała władzę, używając imienia siostry, jako Baal.
Odkąd Ei odizolowała się, by medytować na Równinie Eutymii, jej kukiełka zajmuje się sprawami cywilnymi Inazumy. Po wydarzeniach w Akcie II Rozdziału Imperatrix Umbrosa zdecydowała się porzucić osobliwości i pracować ze swoją kukiełką, która ma swoją świadomość, by wspomóc rozwój Inazumy nieco bardziej progresywnymi rządami.
Profil[]
Wprowadzenie[]
To ciało jest najbardziej szlachetnym i znakomitym na całym świecie, dlatego winno mieć nad nim absolutną władzę. Kiedyś przyrzekło swojemu ludowi spełnienie snu o niezmiennej wieczności.
Ei
Makoto i Ei były bliźniaczymi boginiami, które zwyciężyły razem Wojnę Archoncką. Makoto ustanowiła szogunat, a Ei została jej kagemushą (jap. 影武者, "wojownik cienia") i dublerką. Powszechnie przyjęte było, że Inazuma miała tylko jedną boginię - Baal.
Po śmierci swojej siostry Ei odizolowała się na Równinie Eutymii i przekazała obowiązki władcy Inazumy swojej kukiełce - Szogun Raiden.
Osobowość[]
Siedem ideałów dla siedmiu bogów spośród których Wieczność jest najbardziej zgodna z Niebiańskimi Pryncypiami.
Beelzebul cytowana przez Zhongliego
Ei jest opisywana w różnych źródłach jako egocentryczna i zarozumiała. Utrzymuje, że jej ideał jest "najbliższy Niebiańskim Pryncypiom", nazywa swoje ciało najbardziej szlachetnym i najznakomitszym na całym świecie oraz przewiduje, że czas jej panowania nigdy się nie skończy. Jest honorowa w swoich poczynaniach, ale straty, które odniosła podczas Kataklizmu i strach przed erozją popchnęły ją do zamknięcia się na Równinie Eutymii, na której medytuje, rozważa i pielęgnuje pamięć o "wieczności" ze swoich wspomnień. Powoli godzi się z nieuchronnością zmian i ciekawi ją życie w dzisiejszym świecie. Ukazano ją jako nienadążającą za nowinkami.
Na rok przed wydarzeniami z fabuły gry, Ei uznała, że Wizje to boskie dary nad którymi wyłączność powinni mieć bogowie, więc wszystkie poza jej kontrolą są zagrożeniem dla jej "wiecznej" władzy. Zwiedziona przez Fatui wydała Dekret Polowania na Wizje, który miał na celu zagarnięcie jak największej ilości Wizji w Inazumie i ofiarowaniu ich statule Tysiącramiennego i Stuokiego Boga.
W odniesieniu do aktualnego czasu fabuły gry, minął rok odkąd przyznano nową Wizję Electro. W rozmowie z Yae Miko na Równinie Eutymii Ei przyznała, że spowodowane to było jej wiarą w szkodliwość pogoni za marzeniami.
Wygląd[]
Obecnie Ei jest kobietą o długich ciemnofioletowych włosach splecionych w warkocz. Ma jasnofioletowe oczy (przypominające Electro), pod prawym ma pieprzyka. Nosi czerwony eyeliner. Wygląda tak samo jak jej kukiełka.
Podczas Prologu Rozdziału II przedstawiona jest jako kobieta dzierżąca tachi. Jej włosy były rozpuszczone, ale też długie i fioletowe jak teraz. Miała na sobie kimono, które przypomina jej aktualny strój.
Historia[]
Przeszłość[]
Niewiele wiadomo o przeszłości bliźniaczych bogiń Makoto i Ei. Wygrały wojnę, ustaliwszy wcześniej, że podzielą się obowiązkami - Makoto miała być władcą Inazumy, a Ei jej kagemushą i dublerką. Razem rządziły Inazumą; Ei przyjaźniła się z Sasayurim, Mikoshi Chiyo, Kitsune Saiguu i Yae Miko. Poznała również Moraxa i Barbatosa podczas jednego ze sporadycznych spotkań Siedmiu, w którym towarzyszyła Makoto.
Mieszkańcy kraju żyli spokojnie, dopóki granice szogunatu nie zostały zagrożone. Jakiś czas po stworzeniu Wyspy Watatsumi bóstwo Orobashi zaatakowało wraz ze swoimi wyznawcami Wyspę Yashiori. Stało się to po tym, jak zostało skazane na śmierć przez Celestię za przeczytanie księgi Przed słońcem i księżycem, w której udokumentowała były zatajone wydarzenia. Ei zmobilizowała armię szogunatu przeciwko bóstwu i jego wyznawcom. W wynikłej wojnie zginął Sasayuri, a Orobashi został zgładzony z rąk Ei przez Musou no Hitotachi, które uderzyło w wyspę z taką siłą, że utworzyło Wąwóz Musoujin. Ei i Makoto nie wiedziały, dlaczego Orobashi zaatakował.
Zagrożenie ze strony Otchłani podczas Kataklizmu zmusiło Ei do ponownego podniesienia broni i walki u boku Makoto, Chiyo i Saiguu. Chiyo połknęła "diabelna bestia" i chociaż zdołała uciec, to została skażona i dobyła swojego miecza przeciwko Ei. W walce Ei odcięła Chiyo rogi i rękę dzierżącą miecz, ale nie ruszyła w pościg za skażoną Oni. Kiedy Ei tylko dowiedziała się, że Makoto wyruszyła sama do Khaenri'ah, podążyła za siostrą, pozostawiając Saiguu defensywę Inazumy. Gdy dotarła na miejsce, Makoto już konała; zdołała tylko zachować część jej świadomości. Po powrocie z Khaenri'ah Ei przejęła rolę siostry w szogunacie i Siedmiu. Pozbyła się nękających Inazumę potworów dzięki mocy Uświęconej Sakury i przywróciła w niej pokój. Te wydarzenia wywołały w niej ogromną traumę i lęk przed erozją.
Po Kataklizmie Ei stworzyła eksperymentalną kukłę, by sprawdzić, czy zdoła uniknąć erozji. Chciała przechować w nim swoją Gnozę, ale Kunikuzushi (jak później sam się nazwał) uronił łzy w momencie swojego stworzenia. Ei stwierdziła, że jest on zbyt wrażliwy do tego zadania. Zlitowała się nad nim i zdecydowała, że zapieczętuje jego moce, by mógł żyć na wolności na inazumiańskiej wsi. Tam został znaleziony przez Fatui i przyjął imię Scaramouche. Ei później stworzyła siebie jako kukłę, dbając, by działała ona wedle jej ideałów. Uznała ją za sukces. Zanim umieściła swoją świadomość w Musou Isshin i zapewniła sobie możliwości wyjścia z niego, oddała Miko swoją Gnozę.
Na rok przed rozpoczęciem wydarzeń z gry Ei została zwiedziona przez Fatui. Pod ich wpływem uchwaliła Dekret Sakoku oraz zarządziła Polowanie na Wizje, a Inazumę odizolowała od reszty Teyvatu. Według Zhongliego, śmiertelnej postaci Moraxa, Ei zarządziła szogunatowi Inazumy zebranie w kraju wszystkich Wizji, które z nieznanych powodów miały miały zostać umieszczone w statui Wszechobecnego Boga. Od tamtego czasu nikt nie dostał Wizji Electro.
Teraźniejszość[]
Podczas Rytuału Zstąpienia Morax upozorował swoją śmierć, by sprawdzić, czy Liyue zdoła bez niego przetrwać. Przewidywał, że Ei przyspieszy wdrażanie swoich plany, gdy dowie się o jego "śmierci". Jednak Ei prawdopodobnie wiedziała, że Morax wciąż żyje, a jego historia nie dobiegła końca.
Podczas Ceremonii Polowania na Wizje szogun zaciągnęła Podróżnika na Równinę Eutymii, gdzie doszło do spotkania z Ei. Zakończyło się ono zwycięstwem Ei, ale Podróżnik zdołał uciec dzięki interwencji Thomy. Podczas pomocy Armii Watatsumi Miko uratowała go przed Scaramouche. Zdradził ona, że Archontem Electro jest Ei, którą spotkali na równinie, a Szogun jest tylko kukłą. Była przekonana, że Archont Electro jest zaintrygowana Podróżnikiem, więc pomogła mu w przygotowaniu do rewanżu. Wierzyła, że jeśli zdoła ją pokonać, Ei unieważni Dekret Polowania na Wizje. Podróżnik ponownie spotyka Ei na schodach Tenshukaku po zaatakowaniu szogun, zanim ona zaatakuje Armię Watatsumi. Wykorzystując, z pomocą Miko, moc odebranych Wizji, zdołał pokonać Ei, która zgodziła się na zakończenia Polowania na Wizje oraz zwrócenie Wizji ich właścicielom, jeśli zdoła się ich odnaleźć.
Kiedy Ei w pełni uświadomiła sobie szkody wyrządzone narodowi, rozkazała aresztować pełnomocników Komisji Kanjou i Tenryou za ich podstęp. Zaczęła również zmieniać protokoły Szogun, żeby były one zgodne z nowym wyobrażeniem wieczności. Nie zrobiła jednak dużych postępów, gdyż Szogun nigdy nie zamierzała się zmienić; w rezultacie zaczęła postrzegać Ei jako wroga wieczności, więc zbuntowała się przeciwko niej, by zachować jej stare ideały. Ei zdołała udowodnić swoje nowe poglądy w pojedynku z Szogun. W ramach nowej umowy i w świetle nowych perspektyw Ei uczyniła Szogun swoją kagemushą, a sama zaczęła brać bardziej czynną rolę w polityce Inazumy. W pierwszej kolejności zniosła Dekret Sakoku, co ucieszyło wielu.
Zadania Archontów[]
- Rozdział II
- Prolog: Jesienne wiatry, szkarłatne liście
- Follow the Wind (Cutscene)
- Akt II: Bezruch, sublimacja cienia
- Amidst Stormy Judgement
- Akt III: Wszechobecność nad śmiertelnikami
- Wszechobecny Bóg
- Prolog: Jesienne wiatry, szkarłatne liście
Zadania fabularne[]
- Imperatrix Umbrosa
- Akt I: Refleksje nad śmiertelnością
- na każdym etapie
- Akt II: Przemijające sny
- na każdym etapie
- Akt I: Refleksje nad śmiertelnością
Ciekawostki[]
- Szczytowym osiągnieciem w szermierce Ei jest Musou no Hitotachi (jap. 無想の一太刀 Musou no Hito-tachi, "Cięcie bez myśli") - symbol ostatecznej mocy. Podobno można je ujrzeć tylko podczas "boskiej kary".
- Według opisu archiwalnego psów shiba Ei bardzo lubiła tę rasę.
- Przed ostatecznym ujawnieniem w Zadaniu Archonta ujawnione zostało parę aspektów dotyczących tożsamości Makoto, Ei i Szogun Raiden:
- w zwiastunie Szogun Raiden i demo jej postaci bardzo mocno podkreślona jest symbolika dwóch Szogun Raiden, które miały przedstawiać siostry.
- angielska nazwa Ametystu Vajrada sugeruje, że Szogun Raiden widziana w Inazumie jest kukłą. Prawdziwa Ei jest w broni. Nazwa tego klejnotu jako jedyna nie pochodziła od imienia hinduistycznego bóstwa, tylko Vajry - broni Indry (hinduistycznego boga deszczu i grzmotów).
- Szogun Raiden i Ei wielokrotnie recytowały wiersze.
Etymologia[]
- Jej szermierka - Musou no Hitotachi jest najprawdopodobniej nawiązaniem do Munen-Musou no Uchi stworzonego przez słynnego japońskiego wojownika Musashi Miyamato.
- Dawne zamiłowania Ei do psów rasy shiba są najprawdopodobniej nawiązaniem do piątego szoguna Edo Bakufu (Szogunatu Tokugawa) - Tokugawy Tsunayoshiego, który był też nazywany Psim Szogunem (jap. 犬公方 Inu-Kubou) z powodu jego chęci do wprowadzenia praw ochrony zwierząt.