Istaroth to bogini kontrolująca czas i wiatr.[1] Prawdopodobnie jest is jedną z czterech lśniących cieni Praistoty.[Notka 1] Ma mnóstwo tytułów: Bogini Chwil,[1] Bogini Czasu (ewentualnie Pani Czasu), Kairos, Tysiąc Wiatrów Czasu (lub Tysiąc Wiatrów), Tokoyo Ookami i Wieczysty Wiatr.
Była czczona w Mondstadcie jak i Enkanomiyi zarówno przed jaki i po wyniesieniu Siedmiu.[1] Jednak w Mondstadcie jej kult i samo jej istnienie uległy zapomnieniu, tradycja zachowała się w niewielkim stopniu w zwrotach związanych z "wiatrami czasu". Lud Enkanomiyi oddawał jej cześć nawet po odizolowaniu od świata na powierzchni, gdyż w ich oczach tylko ona ich nie porzuciła.[1] Tradycja osłabła po pojawieniu się Orobashiego i zanikła całkowicie po przeniesieniu się na Wyspę Watatsumi.
Profil[]
Nasiona historii przyniesione przez wiatr i uprawione przez czas. Historie przyniesione na wietrze rozkwitną w odpowiednim czasie.
Ryty na zegarach słonecznych
Wiedzieliśmy, że jedyną, która nas nie opuściła, była "Pani Czasu". Była chwilą. Była każdą z chwil. Była miarą tysiąca wiatrów oraz słońca i księżyca. Była każdą sekundą radości, każdym momentem furii, każdą falą tęsknoty i każdą minutą obsesji. Była każdym przypływem maligny.
skryba Istaroth, Przed słońcem i księżycem
Historia[]
Przeszłość[]
Po przybyciu pierwszego tronu niebios pojawiła się Praistota i wypowiedziała wojnę Siedmiu Suwerenom starego świata. By wspomóc się w walce, stworzyła cztery lśniące cienie siebie; jednym z nich była prawdopodobnie Istaroth. 40 lat później Siedmiu Suwerenów było rozgromionych, a siedem nacji poddało się władzy Praistoty. Istaroth mogła przyczynić się do stworzenia nowego świata Praistoty.
Po zstąpieniu Drugiego Przybysza i następującej katastrofie Istaroth prawdopodobnie wzięła udział w wojnie po stronie Praistoty przeciwko Drugiemu Przybyszowi. Pośród ogólnej destrukcji Enkanomiya zapadła się pod wodnymi odmętami i została odcięta od Teyvtu.[1]
W Mondstadcie[]
Aktualnie nie wiemy, jaką rolę Istaroth bezpośrednio odegrała w dziejach Mondstadtu, ale na początku panowania Barbatosa była czczona na równi z samym Archontem Anemo.
Dzięki czci oddawanej przez klan Gunnhildrów Barbatos nagromadził moc w trakcie wojny archonckiej, a później wziął udział w rebelii przeciwko Decarabianowi. Zanim stał się silny, był "małym podmuchem w tysiącu wiatrów dmiących na północnych ziemiach", wietrznym duszkiem bez boskiej mocy. Sama Istaroth znana jest jako "tysiąc wiatrów", ale jej powiązanie z Barbatosem nie jest nigdzie określone wprost.
Po upadku Mondstadtu Decarabiana Barbatos osiągnął boskość i został Archontem Anemo. W trakcie powstawania nowego Mondstadtu przynajmniej trzy czołowe klany - Gunnhildr, Imanlaukr i Lawrence - czciły Archonta Anemo i Boginię Czasu. Obrzędy kultu obu bóstw odbywały się głównie na wysokim klifie z widokiem na wschodnie morze, prawdopodobnie w Świątyni Tysiąca Wiatrów, która zawiera jeden z tytułów Istaroth.
Paradoksalnie z biegiem czasu zapomniano o Istaroth i ludzie zaczęli czcić Barbatosa jako jedne mondstadckie bóstwo. Na przepadnięcie informacji dotyczących Istaroth wpłynąć mogły dwa istotne wydarzenia. Podczas okresu korupcji mondstadckiej arystokracji klan Lawrence ograniczał wiedzę o historii Mondstadtu oraz zniszczył kroniki i zabytki przeszłości, by utrzymać w tajemnicy swoją degenerację. Po upadku arystokracji Mondstadcka Biblioteka, niegdyś największa w północnym Teyvacie, zmniejszyła się sześciokrotnie w wyniku Wielkiego Pożaru Jesiennej Równonocy.
W Inazumie[]
Ei myśli, że Istaroth mogła pomóc Makoto, z lub bez jej wiedzy, w manipulacji czasu, żeby ta mogła zasiać Uświęconą Sakurę. Archont Electro i Yae Miko nie sądzą, że Makoto zdołałaby sama tego dokonać.
W Enkanomiyi[]
Odkąd Enkanomiyę zrzucono w głębiny, modły i błagania jej ludu pozostawały niewysłuchane przez Praistotę i jej trzy cienie. Tylko Istaroth nie pozostawała na nie głucha; byli nawet "skrybowie Tokoyo Ookami", którzy zajmowali się spisywali historię i bieg czasu w krainie bez światła. Z szacunku do Bogini Czasu jej wierni nigdy nie używali jej imienia i zazwyczaj nazywali ją Kairos, jej tradycyjnym imieniem, albo wersją w stylu Narukami - Tokoyo Ookami. Jeśli już używali jej prawdziwego, sekretnego imienia, to zapisywali je od tyłu.
Moc "wieczystego wiatru" Istaroth uznawana była, razem z "wodą" Głębinowych Wiszapów, za jeden z głównych żywiołów w Enkanomiyi.
Dziedzictwo[]
W Mondstadcie dziedzictwo Istaroth zachowało się w określeniu "wiatry czasu". Ryty na zegarach słonecznych w Świątyni Tysiąca Wiatrów i na Nienazwanej Wyspie zawierają informacje powiązane z zarówno nią jak i Barbatosem:
"Nasiona opowieści przygnane przez wiatr i uprawiane przez czas. Opowieści przyniesione na wietrze zakwitną w legendy, gdy przyjdzie czas."
W trakcie walki z Okiem Burzy, blisko zegara słonecznego w Świątyni Tysiąca Wiatrów podczas zadania Time and Wind, słyszymy cichy głos mówiący "Wiatr przyniósł pradawną opowieść... Urośnie z czasem i znów zakiełkuje...".
Sayid, uczony z Sumeru, podczas wizyty nocą w Bibliotece Mondstadckiej recytuje okrojoną wersję fraz z zegarów słonecznych: "Nasiona przygnane przez wiatr zakwitną, gdy przyjdzie czas...".
Baśnie Starego Mondstadtu o Sal Vindagnyr i obszarze Smoczygrzbietu mówią o "Wietrze Czasu", który opuścił górę i pozwolił wiatrom ją zmrozić w momencie destrukcji. Roald nie precyzuje, czy "Stary Mondstadt" odnosi się do Mondstadtu za czasu Decarabiana czy Arystokracji, przez co ciężko jest określić źródła tych baśni.
Jedno z wydarzeń, które utwierdziło przekonanie Ei o nierozerwalnej więzi między postępem a stratą, określane jest "wiatrami czasu": Wiatry rozłąki nadciągnęły ze świstem z najodleglejszych zakątków czasu. Zdanie to pojawiło się po odniesieniach do zdarzeń z Khaenri'ah i Liyue, co sugeruje, że mówi ono o Mondstadcie.
Z Istaroth i Praistotą mogą być powiązane tez hiliczurle. Jacob Musk twierdzi, że czczą one samą moc żywiołów i jako przykład podaje ich kult Anemo, nie Archonta Anemo. Wokół zegara słonecznego koło Świątyni Tysiąca Wiatrów jest spora grupa tańczących hiliczurli, które Podrożnikowi zlecono zgładzić. Według ludu z Enkanomiyi Istaroth jest uosobieniem wieczystego wiatru i często określana jest mianem "tysiąca wiatrów czasu". Ponadto badania Rodziny Musk wykazały, że hilczurlskie słowo "Unu" ("jeden") jest świętym słowem określającym bogów. Wskazuje to na powiązanie hiliczurli z Praistotą, jej lśniącymi cieniami i już nieistniejącą zjednoczoną cywilizacją, której częścią początkowo była Enkanomiya.
Ciekawostki[]
Etymologia[]
- Istaroth pochodzi od Astaroth, imienia jednego z trzech demonów "szatańskiej trójcy", do której należą też Beelzebub i Lucyfer. W Sztuce Goecji, która była inspiracją większości imion bóstw w Genshin Impact, Astaroth jest 29. demonem z rangą księcia.
- Imię Astaroth pochodzi od bogini Astarte czczonej na starożytnym Bliskim Wschodzie, która powiązana była m.in. z wojną, łowiectwem i lecznictwem.
- Kairos (gr. καιρός) ze starożytnego greckiego oznacza "odpowiedni czas" lub "właściwy moment". Jest jednym z dwóch słów, których Starożytni Grecy używali do określania czasu (drugim było chronos); kairos używane było bardziej w kontekście jakości i stałości czasu, a chronos jego ilości i następstwa.
- Autor Przed słońcem i księżycem wyjaśnia znaczenie Kairos jako "pani niezmiennego świata" (jap. 不変の世界の統領と執政), w którym 不変の世界 Fuhen no Sekai oznacza "niezmienny świat").
- Tokoyo Ookami (jap. 常世大神) oznacza "wielkie bóstwo niezmiennego świata", gdzie 常世 Tokoyo znaczy "niezmienny świat". Tokoyo podane jest też w rubi jako "wieczna noc" w trakcie zadań The Subterranean Trials of Drake and Serpent.
- Aranara Aranaga mówi o czymś niszczącym sny, które nazywa "Ad Oblivione": "Tak, wiecznie wiejący wiatr, tysiące wiatrów powracających do jednego. Ale ziemia jest strumieniem, a wiatr jest wszędzie. Odwieczny i niszczący". Możliwe, że odnosi się to do Istaroth.
Notki[]
- ↑ Autor Przed słońcem i księżycem napisał, że Praistota i "jej trzy pozostałe lśniące cienie" nie słyszały wołań ludzi. Pominął więc czwarty cień z Kiedy gołębie trzymały gałązki. Później Istaroth jest określona jako "jedyną, która nas nie opuściła", co oznacza, że jest czwartym cieniem.